KORZYŚCI ZE WSPÓŁPRACY
Zdając sobie sprawę z tego, że Państwo podejmują się bardzo trudnych i czasochłonnych przedsięwzięć, jako profesjonalni doradcy staramy się wyjść temu naprzeciw i przejąć na siebie cały ciężar odpowiedzialności za przygotowania, wdrożenie i obsługę programu ubezpieczeniowego w państwa firmach.
Współpracując z naszymi klientami przygotowujemy im okresowe raporty oraz prezentacje dokonując analizy aktualnej sytuacji oraz wskazując dalszy kierunek działań. Zajmujemy się likwidacją szkód. Prowadzimy w Państwa imieniu negocjacje z ubezpieczycielem. Na bieżąco reagujemy na zmieniającą się sytuację w Państwa firmach. Celem tych wszystkich działań jest zapewnienie Państwu spokoju i świadomości bezpieczeństwa finansowego.
-
Broker ubezpieczeniowy w Polsce
Działalność brokerska w polskim prawie jest działalnością regulowaną. Regulują ją przepisy ustawy ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. z 2003, Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.). Nadzór nad nią prowadzi Komisja Nadzoru Finansowego. Broker na mocy prawa odpowiada przed swoim Klientem za poczynione przez siebie starania, oraz zobowiązany jest do zachowania najwyższej staranności zawodowej. Zgodnie z funkcjonującym w Polsce modelem wynagrodzenia, Klient nie ponosi kosztów usług brokera. Leżą one po stronie zakładu ubezpieczeń, który przedstawi ofertę na którą zdecyduje się Klient.
-
Geneza funkcji brokera ubezpieczeniowego
Instytucja brokera ubezpieczeniowego wywodzi się jeszcze ze średniowiecza kiedy to kupcy w miastach włoskich organizowali morskie wyprawy handlowe do odległych krajów. Oczywiście takie przedsięwzięcie musiało być należycie zabezpieczone finansowo. W owym czasie służyła do tego tak zwana „pożyczka morska” w której to umowie finansujący nabywał przewożony na statku ładunek z tym zastrzeżeniem, że płatność za niego odroczona była co najmniej do czasu zakończenia podróży. Jednocześnie zawierano drugą umowę, która stanowiła że w przypadku gdyby wyprawa morska się powiodła to umowa kupna stawała się nieważna, zatem de facto nabycie następowało jedynie w przypadku gdy ładunek uległ zniszczeniu lub zaginął. Umowy takie były zawierane w formie aktów notarialnych, jednak z czasem zostały wyparte z obrotu przez dokumenty prywatne – polisy (polizza to po włosku pokwitowanie), na których zawierano wszystkie postanowienia umowy. W procesie tym niebagatelną rolę odebrali właśnie pośrednicy reprezentując interes osób zajmujących się transportem morskim, dbali o to aby treść umów była dla ich mocodawców możliwie korzystna. Sama istota tej działalności nie zmieniła się do dzisiaj, jednakże ewoluowała ona przez lata wraz z rozwojem rynku.